احمد کوزه کنانی فرزند عبدالله کوزه کنانی از علمای معروف آذربایجان و از شاگردان آقا سید حسین کوه کمری و ملا محمد ایروانی بود. در حدود سال ۱۳۲۶ هجری قمری در کاظمین به رحلت ایزدی پیوست و در نجف در جوار مقبره آقا شیخ حسن ممقانی از مراجع شیعه در قرن چهاردهم هجری دفن شد. از جمله تألیفاتش کتاب هدایه الموحدین فی اصول الدین (در ۳ جلد)، کتاب ایقاظ العلما و تنبیه الامرا و کتاب روضه الامثال می باشد که در تبریز به چاپ رسید. به نوشته مرحوم تربیت او اشعاری هم به زبان فارسی سروده است.
ایشان در کاظمین به فعالیت های علمی و دینی خود ادامه می داد. ایشان با تلاش و کوشش در زمینه‌های مختلف علوم اسلامی، به ویژه در اصول دین، به نگارش آثار ارزشمندی پرداخت. یکی از مهمترین آثار او، کتاب «هدایه الموحدین فی اصول الدین» است که در سه جلد به نگارش درآمد و به بررسی اصول و مبانی اعتقادی پرداخته شده است. این کتاب به عنوان یک منبع معتبر در حوزه فلسفه و کلام اسلامی می باشد و به دلیل عمیق و دقتی که در آن به کار می‌رود، مورد توجه پژوهشگران و دانشجویان قرار گرفته است.
از دیگر آثار ایشان می توان به «ایقاظ العلما و تنبیه الامرا» و «روضه الامثال» اشاره کرد. این دو کتاب نیز به بررسی مسائل علمی و اجتماعی پرداخته و به نوعی تلاش برای بیداری و آگاهی جامعه در آن زمان بوده است. آثار ایشان در تبریز به چاپ رسید و به عنوان منابع معتبر در دسترس عموم قرار گرفت.
به نوشته مرحوم تربیت، احمد کوزه کنانی علاوه بر آثار علمی، اشعاری نیز سروده است. این اشعار نشان دهنده ذهنیت و تفکرات او در زمینه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی است و به نوعی بازتاب آوری روحیه ادبی و فرهنگی آن زمان می‌باشد. اشعار او به عنوان یک میراث فرهنگی و ادبی، همچنان مورد توجه قرار دارد و می‌تواند الهام بخش نسل‌های آینده باشد.
در مجموع، احمد کوزه کنانی نه تنها به عنوان یک عالم و فقیه، بلکه به عنوان یک ادیب و شاعر نیز می‌شود و آثار او همچنان در کانون توجه و علاقه‌مندان به علوم اسلامی و ادبیات فارسی قرار دارند. زندگی و آثار او برای این کار تلاش‌های بی‌وقفه برای ارتقاء علم و آگاهی در جامعه اسلامی است و همیشه در دل‌های اساتید و دانشجویان زنده ماندن خواهند بود.
