زندگینامه آیت الله سید عبدالله موسوی شبستری

متولد
آیت الله سید عبدالله فرزند ثقة الاسلام سید اسدالله، فرزند میر بابا در شهر شبستر دیده به جهان گشود. پس از سپری نمودن دوران ابتدایی، در سال ۱۳۵۰ق به تحصیل علوم اسلامی روی آورد و مقدمات و علوم ادبی را پیش پدرش و حاج میرزا رسول هریسی و کتاب های مختلف، شرح شمسیه و شرح منظومه را نزد سید مرتضی شبستری فرا گرفت.

در سال ۱۳۵۶ق به حوزه علمیه تبریز پیوست و در مدرسه طالبیه مشغول تحصیل شرح لمعه نزد علامه شیخ ابراهیم بادکوبه‌ای و سید علی مولانا شد. کتاب قوانین الاصول و دیگر متون حوزوی را هم نزد حاج میرزا محمود دوزدوزانی، سید مرتضی خسروشاهی، شیخ حسین شنب غازانی، میرزا کاظم مجتهد شبستری و حاج میرزا محمد توتونچی فراگرفت.

در اواخر سال ۱۳۶۰ق به قم رفت و باقی درس شرح لمعه را نزد سید شهاب الدین مرعشی نجفی به پایان رساند و دروس خارج را پیش فقه هایی چون سید محمد حجت کوه کمری، سید محمد تقی خوانساری، میرزا محمد فیض قمی، سید صدرالدین صدر، شیخ محمد کبیر قمی، شیخ عباسعلی شاهرودی، شیخ عبدالنبی عراقی و دروس کلام و حکمت را در محضر سید حسین قاضی طباطبایی تبریزی استفاده کرد.

سید عبدالله موسوی شبستری دانشمند و شاعر ساكن ماوراءالنهر بود و ولى در سال 926 ق به خاك عثمانى رفت و سلطان سلیم وى را اعزاز بسیار كرد و هر روز سى آقچه به او مى‏داد و هر دو یا سه ماه پنج هزار آقچه براى او مى‏فرستاد. او در این سفر مثنوى «شمع و پروانه» را به نام آن پادشاه سرود و نیز رساله‏اى در معما نوشت.

ایشان از فرزندان شیخ محمود شبسترى بود. وى علاوه بر شاعرى در ریاضى نیز دست داشت. در سمرقند مى‏زیست. در 926 ق به عثمانى رفت و با قصیده‏اى به زبان فارسى بر تخت نشستن شاه سلیمان اول را شادباش گفت: سلطان روزى سى اقچه‏ى عثمانى برایش مستمرى تعیین كرد.

در سال ۱۳۶۶ق برای معالجه به تهران رفت و در پی درخواست عده‌ای از مؤمنان در مسجد حاج میرزا احمد در خیابان مولوی به وظایف دینی اشتغال ورزید.وی در تهران از تحصیل باز نماند و در دروس آیات شیخ علی مدرس تهرانی (خارج کفایة الاصول)، شیخ محمد تقی آملی، سید احمد خوانساری و سید ابوالحسن رفیعی قزوینی (خارج فقه، اصول و حکمت) حاضر شد. در ضمن به ارشاد و وعظ هم پرداخت و به همراه آیت‌الله سید مرتضی شبستری و افراد خیر به تجدید بنای مسجد سپهسالار واقع در خیابان چراغ همت گمارد.

در سال ۱۳۹۴ق و پس از ۲۸ سال خدمت در تهران، به مشهد مقدس رفت و شروع به تدریس فقه، اصول، تفسیر و اقامه جماعت در حرم مطهر (دارالسلام) کرد. پس از ۲۲ سال اقامت در جوار حضرت ثامن الائمه علیه‌السّلام در اوایل سال ۱۴۱۶ق در حوزه علمیه قم مسکن گزید و فقط به تدریس تفسیر و احیای مراسم مذهبی اشتغال داشت و در این اوقات غالبا بر اثر کسالت و شدت بیماری در منزل بستری بود.

فوت
آیت الله شبستری سرانجام در صبح روز چهارشنبه ۱۲ خرداد ماه ۱۳۷۸ش (۱۷ صفر المظفر ۱۴۲۰ق) در یکی از بیمارستان های تهران درگذشت و پیکر پاکش عصر روز پنجشنبه در قم تشییع و پس از ادای نماز توسط آیت‌الله سید محمد وحیدی شبستری، در ابتدای قبرستان ابوحسین به خاک سپرده شد.

آثار:
«شمع و پروانه» «حاشیه‏ شرح تجرید» «حاشیه شرح مطالع» «میرسید شریف» «رساله ‏اى در چیستان»